We hadden ons veel voorgesteld van de hierogliefen
van Nasca, maar op het uitzichtpunt
was er weinig te zien. Wellicht vanuit een
vliegtuig of vanaf de maan.
Je kon nog een rondvlucht maken, maar daarvoor
moesten we terug naar de stad en dan kwamen we achter op schema.
De weg hoog door de bergen tot aan Lima is
prachtig en weer een en al bochten, er is bijna geen verkeer en alsof we op het
circuit rijden, gebruiken we in de bochten de hele breedte van de weg.
Onderweg komen we langs veel Volvo’s met de
kap open en waar het kan, helpen we.
Maar de problemen zijn bijna bij iedereen
hetzelfde. De brandstoftoevoer.
Het spul wordt te heet en er vormen zich
luchtbellen in de leiding en in de pomp.
Ook het kookpunt ligt veel lager alsje op
4000mtr rijdt,nl. op 85 graden.
Gelukkig gaat het bij ons goed.
Aan het eind van de middag tanken we hele
slechte benzine en de motor klopt als een gek, alsof je knikkers op de zuigers
hebt, zelfs octaanbooster helpt er bijna niets aan.
Net voordat we Lima inrijden moeten we stoppen
en krijgen we politieescorte naar het hotel.
Ik heb nog nooit zo’n belachelijke vertoning
gezien.
Drie politieagenten op motoren moeten een
kolonne van pakweg 50 auto’s begeleiden, wat een onmogelijke job is in zo’n
hectische stad.
Ze namen gelijk al de eerste de beste afslag
verkeerd op de snelweg, en werden we naar de vluchtstrook gedirigeerd en
moesten we bijna een halve kilometer terug rijden over de vluchtstrook. Midden
in de stad zwaaiden ze panisch naar het overige verkeer dat moest stoppen als
hun lichten op groen waren, maar niemand reageerde daarop.
Ze bliezen zich de longen uit hun lijf op hun
fluitjes, maar al gauw viel de kolonne in tweeen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten