Dag 38-39 13-14jan

We hebben in Medellin geslapen een ongelooflijk grote stad waar we ook weer in het donker aankwamen, maar dankzij onze navigator Ton met zijn Garmin reden we zo naar het hotel.

Gisteravond zijn we bijna van de weg gedrukt door een local, maar dankzij langdurig op de claxon hangen  werd er uiteindelijk gereageerd.

We beginnen te wennen aan het verkeer, maar als je ook maar een duimbreed toegeef dan

ben je verkocht.

Na een dwaaltocht door Cartagena kwamen we uiteindelijk bij het Hilton hotel aan de kust.

We hebben een schitterend uitzicht over het strand, de baai en de zee. Cartagena is een oude vestingstad, misschien hebben we nog wat tijd om in het oude centrum te kijken, maar ik ben bang van niet want we moeten zo de auto naar de haven brengen en dat neemt ook de nodige tijd in beslag.  

Het zit erop en het is zoals het de hele tijd al gegaan is, we hebben gewoonweg te weinig tijd gehad om genoeg van het mooie land te genieten.

 Maar de indrukken die we hebben op gedaan zijn in een woord geweldig!

Ik wil nog een ding kwijt over Colombia en dat is:  We hadden altijd al de indruk dat dit een slecht land was , waar je vooral niet moet zijn , door de Media vooral in een slecht daglicht is gesteld. Natuurlijk zijn er criminele wijken in de grote steden Maar de overige 90% van het land en de bevolking is in een woord fantasties.  Ook voor de auto wordt het tijd om te finischen, er komen steeds meer van die kleine mankementen. De achterklep schiet nu steeds open en dan moet Henry weer over de bagage heen om die weer dicht te doen. We hebben het gehaald en zonder brokken of kleerscheuren! Onze  teller staat op 16823 km!

Iedereen is blij, voldaan,maar vooral moe en ik denk dat de meesten nu echt aan vakantie toe zijn.!!!

Cartagena

Dag 37 12jan.

Wat we tot nu toe gezien hebben van Colombia valt ons 100% mee! Het hotel van afgelopen nacht in Cali is het mooiste  en het modernste tot nu toe.

De natuur is hier erg mooi, er groeit hier een prachtige soort parasolboom waaronder allemaal mosachtige draden hangen.

We zien Papaya- en palmbomen langs de weg.

Wat het meeste opvalt is dat dat het zo schoon is langs de weg en er wordt hard aan gewerkt. Peru is vergeleken met dit een grote vuilnisbak.

Wat ook opvalt is dat hier heel veel politieposten langs de weg zijn, maar we kunnen altijd zo doorrijden (dankzij de taalbarriere ? )  want niemand spreekt Engels.

Dag 36 11jan

Mijn richtingaanwijzer doet het niet meer, en als ik de clignoteur eruit haal, komt er allemaal koffiekleurig water uit.  Waarschijnlijk van de lekkende voorruit.

De monteurs hadden nog een nieuwe in de wagen maar als ik deze aansluit dean vliegt de zekering eruit! Dat wordt lastig, dan maar vanavond of morgen er wat dieper induiken als we wat meer tijd hebben.

Als we weer tegen de bergen omhoog gaan, hebben we de motor aan de kook.

 We stoppen en halen eerst het vliegengaas van de grill, maar het relais van de fan is gloeiend heet en daarom draait ie niet.  Dan maar om het relais heen.

Dag35 10 jan.

Vandaag rijden Ton en Maarten met een camerateam van Veronica.

De auto moet achterin wel eerst ontruimd worden en er gaan wat spullen bij ons achterin.

Het is wat lastig voor de man met z’n megacamera om bij de tweedeurs Amazon achterin te komen.

Om een uur of elf passeren we de evenaar. Een bijzonder moment en we maken dan ook veel foto’s.

Een jaar of wat geleden is het wetenschappelijk bewezen dat de oude evenaar niet op de juiste plaats ligt.  Er ligt nu dan ook een nieuwe evenaar ong. 100mtr verder naar het noorden!

Bij de grens van Colombia is het erg druk , er schijnen nogal wat mensen stempels te missen in hun paspoort. Het duurt uren voordat we verder kunnen.

De weg naar Pasto slingert zich door de bergen, het regent en er rijden veel vrachtwagens

die bijna kruipend vooruit komen.

De meeste auto’s rijden met groot licht of hebben hun lampen niet goed staan.

Keer op keer worden we dan ook verblind.

De weg is spekglad en we zijn pas om half tien bij het hotel.

Dag 34: 9 januari

Quito is een gigantische stad, de gebouwen, vooral de hoogbouw, is erg lelijk, maar de ligging is prachtig!

Het is min of meer uitgestrooid tegen de berghellingen van de vijf omringende vulkanen,

Het niveauverschil van de verschillende wijken is vanuit het hotel goed te zien.

De stad ligt op pakweg 2800mtr en hele gedeelten zijn in de wolken gehuld.

Het centrum ligt wat lager en is oud en koloniaal.

s’Middags heb ik nog mooi wat tijd voor de auto, alle sloten zijn losgetrilt en de deuren rammelen in de sponningen.   

Dag 33: 8 januari

Het leven wordt hier echt langs de weg geleeft.

Je kijkt je ogen uit. Boeren met koeien en varkens op de weg en het is wasdag zeker want overal zie je overvolle waslijnen met de meest kleurige kleren.

Mensen met melkbussen en emmertjes zitten te wachten op de tankwagen die langs komt.

De bergen zijn prachtig en heel steil, onze gem. snelheid is niet meer dan 50km per uur

We nemen maar geen koffie meer langs de weg, want daar krijgen we pijn in de darmen van. Een kop heet water , waar je zelf een paar scheppen Nescafe in moet doen.

Dag 32: 7 januari

Dit is echt weer een heel ander land dan Peru, bergachtig, groen en het regent er veel.

Ik heb tot nu toe nog geen blauwe lucht gezien.

De mensen zijn er vriendelijk en ze zien er prachtig uit,de vrouwen in zwarte poncho’s en zwarte hoedjes en de mannen hebben een dikke lange vlecht of paardestaart, echte indianen om te zien!

We gaan vandaag of morgen over de evenaar, ik had gedacht dat het hier veel warmer zou zijn, maar het is hier fris omdat we bijna voortdurend op 2000 mtr zitten.

We zijn vanmorgen de stad uitgeleidt door een taxichauffeur, omdat we verdwaald waren.

De man reed wel een half uur voor ons uit over vreselijk slechte modderwegen.

De benzine kost hier ook bijna niks, ong. 50 eurocent.

s’Avonds hebben we mooi de groep de groep gelaten en een overheerlijke pizza gegeten in een Italiaans restaurant in een mooi oud stadje.

De regen viel hier met bakken uit de lucht.

Dag 31: 6 januari

Vandaag gaan we de Equadoriaanse grens over. We hebben alweer 200km woestijn gehad. Ook het noorden van Peru is een grote zandbak met hier en daar een oase.

We kwamen net langs een imkerij met een twintigtal kasten.

Ik vraag me wel af waar die bijen hun nectar moeten halen, alles is hier gortdroog en dor.

Maar als het hier gaat regenen, kan het ook zo in een paar dagen in bloei staan.

Bij de grens loopt het allemaal gesmeerd en zijn we zo klaar.

Dag 30: 5 januari

De weg naar het noorden vanaf Lima is aan weerszijden een grote illegale vuilstortplaats.

De stank is ontdraaglijk!  Iedereen flikkert de zooi maar van zich af, van puin tot visafval.

Je kunt nu goed merken dat we richting de evenaar gaan. Het is hier veel heter dan waar we vandaan komen. Ook is er s’avonds bijna geen schemering en gaat het licht al om zeven uur uit.

Het was weer een lange dag, alweer ruim 800km, en iedereen is moe en gaat vroeg naar

bed.

Dag 29: 4 januari

Een vrije dag in Lima.

Op het eerste gezicht is er niet veel aan, als je vanaf de elfde verdieping van het hotel over de stad kijkt.

Vreselijk saaie grauwe hoogbouw, maar onder die hoogbouw zitten leuke winkeltjes.

Ook is het centrum veel schoner dan La Paz en de auto’s stinken niet zo, maar dat zal wel komen doordat de stad aan zee ligt.

We zijn naar de kapper gaweest en s’avonds hebben we lekker gegeten in de stad.

Dag 28: 3 januari

We hadden ons veel voorgesteld van de hierogliefen van Nasca, maar op het uitzichtpunt

was er weinig te zien. Wellicht vanuit een vliegtuig of vanaf de maan.

Je kon nog een rondvlucht maken, maar daarvoor moesten we terug naar de stad en dan kwamen we achter op schema.

De weg hoog door de bergen tot aan Lima is prachtig en weer een en al bochten, er is bijna geen verkeer en alsof we op het circuit rijden, gebruiken we in de bochten de hele breedte van de weg.

Onderweg komen we langs veel Volvo’s met de kap open en waar het kan, helpen we.

Maar de problemen zijn bijna bij iedereen hetzelfde. De brandstoftoevoer.

Het spul wordt te heet en er vormen zich luchtbellen in de leiding en in de pomp.

Ook het kookpunt ligt veel lager alsje op 4000mtr rijdt,nl. op 85 graden.

Gelukkig gaat het bij ons goed.

Aan het eind van de middag tanken we hele slechte benzine en de motor klopt als een gek, alsof je knikkers op de zuigers hebt, zelfs octaanbooster helpt er bijna niets aan.

Net voordat we Lima inrijden moeten we stoppen en krijgen we politieescorte naar het hotel.

Ik heb nog nooit zo’n belachelijke vertoning gezien.

Drie politieagenten op motoren moeten een kolonne van pakweg 50 auto’s begeleiden, wat een onmogelijke job is in zo’n hectische stad.

Ze namen gelijk al de eerste de beste afslag verkeerd op de snelweg, en werden we naar de vluchtstrook gedirigeerd en moesten we bijna een halve kilometer terug rijden over de vluchtstrook. Midden in de stad zwaaiden ze panisch naar het overige verkeer dat moest stoppen als hun lichten op groen waren, maar niemand reageerde daarop.

Ze bliezen zich de longen uit hun lijf op hun fluitjes, maar al gauw viel de kolonne in tweeen.

Dag 27: 2 januari

De tolweg naar Nasca is prachtig en breed, maar de eerste 200 km is een aaneenschakeling van haarspeldbochten en ben je constant hard aan het werk.

Was een mooie weg geweest voor de Norton!

Het miegelt hier van de zwerfhonden.

Ineens schiet er een uit de goot en in een streep onder de auto, ik voel hem onder de wielen doorgaan.

Ik kijk in de spiegel en zag hem al gestrekt op de straat liggen, op slag dood! Jammer , jammer.

Dag 26: 1 januari 2012

Iedereen een heel gelukkig nieuwjaar gewenst! Ik hoop dat jullie thuis ook een hele fijne jaarwisseling hebben gehad. Wij willen graag iedereen bedanken die zo ontzettend enthousiast gereageerd hebben op de weblog. Dit werkt als olie voor de motor!

Dag 25: 31 december

Het is oudjaarsdag vandaag. Ik kan er me bijna geen voorstelling van maken.

De thermometer in de trein naar Machu Piccu geeft 27 graden aan.

De trein rijdt door een heel surrealistisch landschap, een diepe kloof  en aan de rechterkant zie ik mooie besneeuwde bergkammen.

We gaan met een gids door de oude Inka-stad, ongelooflijk wat deze mensen hier gebouwd hebben op zo’n hoge onherbergzame plek.

Stenen van anderhalve ton met zulke precisie uitgehakt en op elkaar gezet.

Het hotel waar we logeren is erg mooi en heel sfeervol en we hebben dinner pas om half elf` en om twaalf uur wordt het oude jaar weggeschoten met vuurwerk en champanje.

Er speelt een blaasorkest en er komen al dansend een aantal clowneske figuren binnen met lange pinokkioneuzen. Een bijzondere jaarafsluiting!!

Dag 24: 30 december

Een nieuwe dag, het is prachtig weer, let’s forget about yesterday!

We rijden nu in Peru. We hebben in Puno geslapen en de weg er naar toe is onvoorstelbaar mooi!  We reden (gisteren) heel hoog langs de oevers van het Titicacameer. Onderweg moesten we met de auto’s op vreselijk gammele houten pontjes

een water oversteken. Er kwam op het pontje waar wij op stonden ook nog een kiepauto met grind te staan. Ik dacht werkelijk dat we direct met auto en al naar de kelder gingen!

Er stond een flinke deining en het gevaarte begon schommelen en te torsen.

Alles ging goed maar ik was blij dat we aan de overkant waren.

De highlight of de day voor Henry was wel het harde knapperige bolletje bij de koffie met een gewoon gebakken ei. In de hotels krijg je alleen maar van die glibberige natte scrambled eggs.

Gisteravond zijn we verrast tijdens het dinner met een Peruaans concert. Henry heeft nog twee cd’s gekocht . De mensen waren prachtig uitgedost in traditionele kleding en er was een dansgroep bij, een heerlijk sfeertje!

Vanmorgen zijn we bij de Uros-indianen geweest op hun drijvende eilanden.

Het is weliswaar geen riet wat iedereen verondersteld, maar biezen!

Alles is gebouwd van biezen en staat op een hele dikke zode van biezenplanten en het drijft zoals het riet bij ons in de Wieden.

Het ziet er allemaal prachtig uit, maar eenmaal op de eilanden worden we overstelpt met souvenirs.  Blijkt dat alles hier bestaat van en voor de toerist en dat maakt het dan meteen veel minder leuk, maar ja, de toerist dat zijn wij!

We zijn nu onderweg naar Urubamba, alles gaat heel snel! De teller staat alweer op 11.260km Ik heb bijna geen tijd om te schrijven, want als ik niet rijdt dan doe ik een hazeslaapje, of de weg is slecht en ik wil ook nog wat zien!

Dag 23: 29 december

We went to hell and back and that’s all  i’ve got to say about it.

Dag 22: 28 december

We gaan op weg naar Bolivia en de route is schitterend. We passeren de grens op 4630mtr hoog.

De Bolivaanse kindjes langs de weg zien er zo prachtig uit met hun hoedjes.

Bij de douane kwamen er een stel bedelen aan het raampje . Henry gaf ze allemaal een

muntstuk, maar dat was ze kennelijk niet genoeg, ze kropen bijna door het raampje naar binnen!

Maar wat zijn ze ongelooflijk smerig, zo te zien zijn ze in geen dagen gewassen!

Bij de douane begin ik wat last te krijgen van de hoogte, maar na een paar pufjes zuurstf gaat het weer. Na een uur krijg ik erge hoofdpijn en neem ik een paracetamol.

Met een bonkend hoofd rijden we de chaos van La Paz in. Ik heb zoiets nog nooit meegemaakt. Het verkeer is een regelrechte ramp!

Niemand stoort zich aan de stoplichten en overal staan politieagenten te zwaaien.

Stapvoets schuiven we een uur door de stad, vijf rijen dik tussen zwarte roet uitbrakende

vrachtwagens en bussen. Het is misselijkmakend! Ik voel me beroerd en na anderhalf uur is het hotel nog niet in zicht

De auto voelt zich al net zo beroerd al ik. Als we op het laatst een steile helling moeten nemen, slaat de motor af voordat we bovenaan zijn en krijg ik hem niet meer aan de praat. Daar sta je dan midden tussen vijf rijen auto’s die zich links en rechts langs ons heen persen

De groep was al vooruit en ik hield een sleepkabel omhoog maar er stopte niemand.

Uiteindelijk waren er twee mannen bereid te drukken en samen met Henry en ik op de startmotor in de eerste versnelling kwamen we eindelijk bovenaan.

Aan de andere kant de auto geparkeerd en eerst maar de weg gevraagd ,,daarna koden we de helling afrollen en kregen we de motor weer aan het draaien.

Iedereen was kapot en toen we bij het hotel kwamen om elf uur moesten we nog eten!

Dag 21: 27 december

Eindelijk komt er dan een eind aan de desert en rijden we weer een heel ander gebied binnen. 

We slapen in Arica, een mooie badplaats met palmbomen en zandstranden.

Boven het hotel cirkelen grote zwarte gieren met rode koppen.